φθοριοπυριτικός

-ή, -ό, Ν

φρ. α) «φθοριοπυριτικό άλας»

χημ. άλας τού φθοριοπυριτικού οξέος

β) «φθοριοπυριτικό οξύ»

χημ. ανόργανη χημική ένωση τού φθορίου και τού πυριτίου, γνωστή και ως εξαφθοπυριτικό οξύ.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην Ελληνική ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. fluosilicique < fluor «φθόριο» + silicique «πυριτικός»].